Świat cyfrowych cieni

Jak słyszę “dane osobowe” momentalnie dostaję umysłu paranoika. “Takie to mamy czasy”, że za co dawniej dostawało się prosty cios w szczękę dzisiaj jest normalne, ale nie o tym dzisiaj.

Założyłem konto na portalu publikującym ogłoszenia o przetargach. Szybkie imię i nazwisko, mail, klik w link potwierdzający na skrzynkę i logowanie na portal – wszystko w 3 minuty. Po chwili telefon:
– Dzień dobry, nazywam się (…) , dzwonię z (…) czy (taki i taki) ?
– Dzień dobry, tak.
– Bardzo dziękuję za rejestrację na naszym portalu, aby poprawić jakość wyświetlanych dla Pana ogłoszeń, mógłby Pan podać swoje miejsce zamieszkania?
– Olsztyn.

[słychać klepanie w klawiaturę]

– Czy współpracuje Pan może z (tu wymienia nazwę firmy, w której pracowałem przez 2,5 roku) w Poznaniu?

Skąd, jak, dlaczego? Przecież zawsze po osiem razy odklikowuję lub przekreślam na umowach “zgadzam się na przetwarzanie moich danych osobowych.”

Już chyba wiem, gdzie fizycy powinni szukać ciemnej energii.