Po obu stronach Puszczy

Niedziela, 13 sierpnia 2017 r., 12:00 w południe. W Starej Białowieży właśnie rozpoczyna się Ogólnopolski Marsz w Obronie Puszczy. Transparenty, megafony, z głośnika werbalna animacja pod hasłem “nie zgadzam się”. Rzęsisty deszcz tylko motywuje setki zgromadzonych przeciwników wycinki.

Jest za głośno, za bardzo jednoznacznie, za dużo samochodów. Wsiadamy w swój, jedziemy do wschodniej Puszczy, pod granicę z Białorusią.

Dojeżdżamy do miejsca, gdzie dalej już tylko pieszo. Po prawej las, po lewej Białowieski Park Narodowy. Przed nami jeszcze kilometr i będziemy na miejscu.

Dochodzimy do “Dziedzinki”, leśniczówki, w której żyła prof. Simona Kossak. Przez kilkadziesiąt lat swojego pobytu tutaj oswoiła rysia, oślicę Hepunię i kruka Koraska, który na powitanie najpierw dziobał przybysza w kostki, a potem zabierał całą zawartość kieszeni. Prof. Simona Kossak miała też lochę Żabkę – prawie trzystukilogramowe bydle z manierami dobrze ułożonego psa.

Wokół leśniczówki cisza. Z wyjątkiem kilkuosobowej wycieczki, której przewodnik wciska kit, że kornik drukarz żeruje w korzeniach.

Po kilku dniach od powrotu znajduję w internecie to zdjęcie. Żaden ze mnie Zielony, ale wydaje mi się, że więcej w nim ekologii niż na dziesiątkach najbardziej żarliwych transparentów.

To bardzo ciekawe, że ludzie raczej protestują przeciwko czemuś niż jednoczą się wokół jakiejś pozytywnej idei, nie sądzisz?