[7 mitów głównych] Pierwszy: “W moim mieście nic się nie dzieje”
Powtarzane w dużych miastach – przez zblazowanych, w mniejszych – przez wykluczonych.
Pani z dużego mówi, że nie wie co się dzieje w teatrze, choć mieszka zaraz obok; Pani z małego pisze, że więcej koncertów potrzeba to się to jakoś ruszy do przodu.
Więcej wydarzeń – apelują. I kino plenerowe! W Poznaniu już nie ma kin plenerowych, bo nikt nie przychodził.
W Olsztynie w zeszłym tygodniu cztery sztuki Czechowa w jednej, muzyczna awangarda i Rosjanka opowiadająca o Tybecie. Na wernisażu wystawy “Zdzisław Beksiński – Fotografie” zdziwienie, dlaczego nie ma obrazów.
Ale jakby było, to by się ruszyło.
Tak, wóz z gnojem.
Niedosyt z przesytu i przesyt z niedosytu.
Bo w domu to tylko ludzie umierają. I taka to żadna różnica.
—
Foto: “Zdzisław Beksiński – Fotografie”. Galeria BWA w Olsztynie
Hmm… Po co mialby ktos pojsc do kina plenerowego?
Czechow i tybetanska Rosjanka?
Repertuar Domu Kultury nie ma juz takiego zasiegu jak w latach 50-tych, ub. w.
Dla niewyszkolonych w wysokiej kulturze tybetanski Czechow przegrywa z pierwszym lepszym serialemTV, a dla wyszkolonych jest strata czasu.
Ja, jako emeryt moglbym pojsc i do tybetanskiego Domu Kultury, i do starej kawiarni, ale nie po przezycia czy wiedze. Tylko po moje wspomnienia.
IL.
Bardzo ciekawe. Mógłby Pan rozwinąć tę myśl o zasięgu Domu Kultury ? Chodzi o to, że dawniej Domy Kultury miały szerszą i głębszą ofertę, czy…?
W latach 50-tych 3/4 spoleczenstwa, jesli posiadlo sztuke czytania, czekalo z utesknieniem na “Przekroj”. To byl taki tygodnik.Dla wielu byl to hit tygodnia-pierwsze spotkanie z, powiedzmy,kultra.Wyboru duzego nie bylo, a i jak wiadomo, pierwsza podroz, pierwsza milosc robi najwieksze wrazenie.
IL.
Bardzo dziękuję. “Przekrój” od roku znów jest wydawany, kupił go olsztyński grafik. Powiedziałbym, że 50/50 jego nowej wersji to przedruki dawnych rzeczy + współczesne. Od niedawna archiwum “Przekroju” 1945-2000 jest też dostępne online: https://przekroj.pl/archiwum
To mniej wiecej mam na mysli. Przepakowuje sie stara, zuzyta,znana rzecz,owija kolorowym papierem, i sprzedaje jeszcze raz.Trudno wymagac, by ludzie zajadali sie tygodniowymi hamburgerami, tylko dlatego, ze papier na nich nowy.
Mnie osobiscie tesknoty Marcela Prousta sa obce. Mimo pewnych sentymentow do przeszlosci, nie tesknie za nia. Nie wydaje mi sie, by dawne mialo cos do powiedzenia dzisiejszemu.
IL.
To jakaś miniatura czy tak marudzisz?
miniatura marudzenia 🙂